درد دل 28

عشق من....

خدا می دونه چقدر دوستت دارم و بهت افتخار میکنم.تو محبوب بی نظیر قلب منی.پسرکم نوشتن رو فراموش کردم.نمی دونم از کجا بنویسم.متاسفانه پدر بزرگ مهربانم برای همیشه از پیش ما رفت.من خاطرات شیرین زیادی باهاش داشتم.تو هم خیلی دوستش داشتی و وقتی بهت گفتم آقاجونم حالش بده و ممکنه از دنیا بره خیلی ناراحت شدی و گفتی مامانی تو رو خدا به من چیزی نگو.هر وقت می رفتیم خونشون آقاجون با ادا اطوار برات اینگلیسی حرف می زد و تو کلی کیف می کردی.همیشه واسه علی رضا تعریف می کرذی.امیدوارم حالا که واسه خودت مردی شدی و داری این مطلب رو میخونی آقاجونم رو به یاد داشته باشی و یه فاتحه براش بخونی....مرگ تلخه پسرم ولی حقه...

این روزا دایی خونه ماست و شما دوتا حسابی کیف میکنین.بازی های سختی که از پسش برنمیای با کمک دایی بازی میکنی و واسه خودت خوشی.تبلتت خراب شده و شارژ نمیشه چند روزی براش غصه خوردی و بابایی قراره برات درستش کنه.خدا رو شکر رفتارت با بهراد هم خیلی خوبه.اصلا اذیتش نمیکنی و خیلی دوستش داری.امیدوارم همینجوری بمونین.دوتا داداش عاشق هم و پشت و تکیه گاه هم.همیشه میگفتی مامانی من هشت تا داداش میخوام.اما دیروز گفتی مامان جونم ممنونم که بهرادو برام آوردی من دیگه داداش نمیخوام آخه می ترسم بهراد حسودی کنه....خوش به حال بهراد که داداشی مثل تو داره..

.

پسرک صخره نورد من

کمک مامانی

یعنی من میمیرم واسه اون چال لپت

عشق کتابخون من

عاشق درخت

با موتور مردم عکس میگیری

یه روز خوب.پارک ملت

دانشگاه

داداش مهربون

اینم عکس بردیا کنار آقاجون عزیزم

جاودان باشی ای سپیده ی عشق...